Rugbyspelers en Godsdiens: Os du Randt

Baie dankie vir almal wat die Deon Maas post gecomment het en dit gelees het! Ek waardeer jul opinies en lees elkeen met belangstelling. Ek is altyd oop vir goeie, deurdagte debatvoering, so moenie dink ek ignore jou net omdat ek dinge nie noodwendig soos jy sien nie! Maar soos ek aan die einde van daai post gesê het: ek het klaar my sê gesê.

In dieselfde koerant was daar ‘n ander artikel, wat almal in hul opgewondenheid misgelees het: Hanlie Retief se onderhoud met Os du Randt op sy plaas in die Theunissen-distrik. What a man, what a legend! ‘n Ware Suid-Afrikaanse volksheld wat, soos die artikel tereg opmerk, saam met die GROOTES hoort.

Daar word natuurlik baie geskryf oor sy liefde vir die plaas en sy boerdery en sy familie en en en, maar wat my natuurlik opgeval het, was die stukkie oor sy Gosdienstige lewe. Ek gaan dit eers aanhaal:

“…En dan raak die reus ernstig. Hy vertel van die geestelike verdieping wat die span veral onder Balie Swart in die WB-weke beleef het. Hoe hy, Bakkies Botha, Fourie du Preez, Johan Muller, John Smit, CJ (van der Linde), Albert van den Berg, BJ Botha en Bryan Habana Dinsdae aande saam Bybelstudie gehou het. En hoe hy, van die veld af in die knarsoomblikke met die telling 20 elk teen Fidji, met sy seer lyf langs die kantlyn gesit en bid het.
‘Ons klompie het agterna besluit: God het vir ons die Wêreldbeker gegee, dis nou ons missie om die eer aan Hom terug te gee, en dit uit te dra.’
Vir Os is sy uittrede nou sóveel anders as die eerste keer. Hy’t destyds kop verloor, te veel saam met pelle gekuier, finansieel begin sukkel en weggedryf van sy gesin.
‘Ek het op ‘n kruispad gekom, en Gód gekies. Een van my grootste vrese, nou, is om weer daai Os te raak. Maar ek sál nie.’
Ja, knik Hannelie (sy vrou), haar oë blink. Haar fris man met die fiks hart…”

Wow. Nog een van ons rugbyspeler-helde wat nie skaam is om in die openbaar te sê in Wie en wat hy glo nie. Ja, ek weet daar is mense wat gaan sê hy sê dit net omdat dit die koerant is, of wat van as hy nou sal droogmaak, of watookal. Dis ou nuus daai. Hier is nóg ‘n ou wat nie bang is om te erken dat hy voorheen die pad byster geraak het en dit weer teruggevind het nie.

En rugbyspelers wat saam Bybelstudie hou, is enige tyd van die dag, maand of jaar awesome. Hier is ‘n klomp ouens van verskillende unies (Sharks, Bulle, Cheetas en Lions) wat saam aanbid en hul geloof uitleef met die talente wat hulle gekry het. Nou word ons Godsdiens, tesame met die feit dat ons vir Suid-Afrika speel, die gemene deler…

Hierdie is die ouens wat ons kinderhelde was (toe Os in ’95 vir die Bokke uitgedraf het, was ek maar 11) en nou ook die kinders se helde is. Maybe, net maybe, as ons hoërskool-laaities (ons rebelse, moeilike tieners!) sien dat hul helde saam bid en hul Godsdiens saam beoefen, kan dit ‘n getuienis vir hulle wees en mag hulle ook begin dink dat dit die moeite werd kan wees om die Christenskap-ding ‘n try te gee.

Ek sal graag met die manne ‘n slag wil gesels oor hul geloofslewe en hoe hulle dit in die beoefening van hul sport ervaar. Mens behoort eintlik ‘n boek saam te stel met die Springbokke se geloofsverhale in, ek sal daarvan hou om dit te doen. Dit behoort nogal inspirerend te wees, ook vir ander sportlui wat op hul beurt weer hul stories kan deel. Dalk word ons sportlui juis die mense wat terug in Suid-Afrika in sendelinge kan wees…

Een van daai dae wat jou lewe verryk…Prof Jurie le Roux…War against terrorism…The Kingdom…In The Valley Of Elah…Lions For Lambs…Thought-provoking stuff

Jy weet as jy een van daai dae het wat regtig goed is en soos jou lewe verryk? Ek praat nie van…ag dalk, whatever. Dis soos een van daai dae wat jy net agterkom: wat ek nou sien/hoor/beleef, is thought-provoking stuff. Miskien is dit die beste manier om vandag mee te beskryf. Thought-provoking.

Dit het begin met ‘n ontbyt saam Prof Jurie le Roux van die Departement Ou Testament van die Fakulteit Teologie aan UP, in my oë die mees onderskatte professor, ten minste in die fakulteit. What a man, what a legend! Daai ou is net sy tyd ligjare vooruit. Die Mormone glo mos half so iets van dat jy eintlik voor jou geboorte al bestaan en dat wanneer jy gebore word, gaan jy ‘n liggaam binne en wanneer jy doodgaan verlaat jy weer jou liggaam (asseblief korrigeer my op hierdie een!). Ek kan in anyway nogals saamgaan met hierdie tipe siening. As ek na party mense kyk, lyk dit vir my regtig of hulle in die verkeerde time zone van die lewe “ingekom” het! Daar is studente (en proffies) wat baie beter sou gefunksioneer het 30 jaar, 35 jaar gelede. Dan is daar ouens soos Prof Jurie wat ook net sy tyd myle vooruit was. Hy is een van die slimste mense wat ek ken, en al vertel hy jou die heeltyd van die boeke en filosowe en skrywers wat hy al gelees het (op sy half lakonieke manier!), voel dit nooit asof hy jou neus in dit vryf dat hy baie weet nie. Hy laat jou lus voel om self daai boeke en skryers en filosowe te tackle. Dit was net awesome. Ek het weer besef dat dit ‘n baie waar ding is (wat ook weer half van Gerhard von Rad af kom) dat ‘n mens nie by die sin van die lewe self kan uitkom nie, maar dat jy self sin aan die lewe toeken. Die lewe is ‘n immer-interpreteerbare ding, en ons woorde skiet dikwels te kort om te kan beskryf wat ons nou eintlik ervaar. Ons maak keuses en interpreteer en daarin ken ons sin aan die lewe toe. Daar is nie hierdie inherente stuk sin wat wag om ontdek te word nie. Elke dag is ‘n nuwe geleentheid vir ons elkeen om self sin toe te ken aan die dinge wat in ons lewens gebeur. Die keuse is ons s’n.

Maar die dag het nie daar opgehou nie. Dit was ook die “Woensdag-na-die-eksamen-fliek-marathon”-dag. Ek was lus om ‘n dag lank net in die movies te lê en goed te kyk waarby ek nie gaan uitkom terwyl ek die vakansie in Vryheid sit nie. Dit het ook anders uitgewerk as wat ek aanvanklik beplan het en op die ou einde het ek 3 movies gesien, wat almal met mekaar verband hou. Dis die drie “Oorlog in Irak/Afghanistan/Saudi-Arabië” movies wat op die oomblik op circuit is: The Kingdom, In The Valley Of Elah en Lions For Lambs.

The Kingdom het Peter Berg as regisseur, so verwag baie onstabiele kameraskote en ‘n naelbyteinde (tipies wat hy doen in Friday Night Lights, so as jy dit volg sal die kamerawerk jou nie pla nie.). Dis die een wat gaan oor die mense wat moet ingaan om raad te gee aan die Saudi’s en hulle te help om hul eie shit op te los. Vertel die stories van mense – dat ons almal ‘n gesin en familie het, mense wat vir ons kosbaar is en liefhet. En dat oorlog sinneloos is. Baie goeie action en Jamie Foxx lyk soos ‘n jonger weergawe van Denzel Washington. Wys in jou gesig die devastation van die oorlog op Saudi-Arabië self ook. Ek het ook daar die scaryste ding in die wêreld gesien: suicide bombers. Vergeet van ouens met kettingsae en nagmerrie mans met messe vir vingers – suicide bombers is tien keer scarier. ‘n Ou wat só ver sal gaan om mense nader aan hom te lok en dan in hul midde willens en wetens uit geloofs- en godsdienstige oortuigings homself en honderde ander mense op te blaas, is flippen scary.

In The Valley Of Elah het ‘n star-studded cast – Tommy Lee Jones, Charlize Theron, Susan Sarandon. Dit vertel die verhaal van die ouens wat teruggekom het van die oorlogsfront af en wat die oorlog aan hulle gedoen het. Dis crazy. Daar is net GEEN manier waarop dit regverdig kan word nie. Mense se lewens word geknak, afgebreek en verwoes. Hier is die interessanet tegniek dat daar die hele tyd hierdie selfoon-video clips is wat ons baie onduidelik sien en as ruggraat van die storie funksioneer. Heel aan die einde word dit weer vir ons gewys – in goeie kwaliteit. En dan besef ons: oorlog is sinneloos. Dit maak seer, dit verwoes gesinne. Dit breek die soldate wat gaan en terugkom se psige heeltemal.
Die titel verwys na die vallei in die Bybel waar Dawid en Goliat gefight het, en die storie word ook so halwe metafoor vir die boodskap van die fliek. Iewers is ‘n groot ou wat mense uitdaag om teen hom te fight en dan kom ‘n klein outjie en maak hom dood op ‘n wyse waarop niemand gedink het sou gebeur nie. Oorlog kom met ‘n prys. ‘n Flippen duur prys.

En dan is daar Lions For Lambs – Robert Redford se bydrae en beslis die beste een van drie uiters goeie flieks. Dit het vir Robert, Tom Cruise, Meryl Streep, Michael Peña, Derek Luke, Andrew Garfield en Peter Berg in. Hierdie storie word op drie vlakke vertel: die professor in Politieke Wetenskappe wat oplossings soek en die student wat afgestomp wil wees as gevolg van die regering; die blinkjan senator met die wonderlike nuwe strategiese plan en die joernalis wat nie meer hierdie bullshit aan die publiek kan opdis nie, maar gedwing word om dit te doen (Meryl Streep is excellent); en die soldate wat hierdie strategiese plan moet uitvoer en dan ervaar hoe dinge in die praktyk skeefloop (Amerika is altyd te flippen laat!).
Die fliek bestaan uit baie, baie gesprekke en dialoog, met heelwat minder aksie as The Kingdom, maar dis van die beste sosiale kommentaar wat ek nog op screen gesien het. Dit wys ook ‘n paar goed: dat oorlog sinneloos is, maar dat Amerika dit nou glad nie meer kan bekostig om dit te verloor nie. Glad nie. Ook dat dit maklik is om kamstige planne uit te dink en dan ander mense dit te laat implementeer. Dat almal ‘n aandeel het – die media, die establishment, die passiewes, die intelektueles. En dat dit bitter maklik is om die foute van die verlede netso te herhaal.
Ek gaan die fliek weer moet kyk.

Thought-provoking stuff. Vandag het my lewe verryk omdat dit my op vele maniere aan die dink gesit het en my regtig diep geraak het. Jy kan nie na een (of al drie) van hierdie flieks gaan kyk en nie geraak wees nie. Al drie skok, nie vir sensasie nie, maar uit opregte bedoeling. Hierdie is die realiteit. Hierdie shit gebeur nóú. En die mensdom is vir sy eie destruction verantwoordelik. Want hoe kan jy tot God/Allah bid, en mense laat opblaas? Hoe kan jy bloedjong seuns soos vleis in ‘n worsstopper instuur om opgefok te word deur die wreedhede van die oorlog, vir volk en vaderland? Hoe slaap jy snags met twee oë toe as jy weet jy is verantwoordelik vir duisende ouens wat nooit terug gaan kom huistoe nie, net sodat jou politieke party kan seëvier???

“Whatever it takes…”

Nie een van die flieks het ‘n happy ending nie. Dis alles oop eindes; die storie moet nog klaar gemaak word. En dis ons keuses wat die einde gaan bepaal…

Die Oorlog teen Terrorisme duur nou al langer as wat die Tweede Wêreldoorlog geduur het. Hierdie is beslis die finale spyker in die doodskis van enige emand wat nog met die Verligting-wêreldbeeld rondloop van “ons kan eintlik enigiets doen want ons kan dit met ons verstand uitfigure en daarom gaan ons net vorentoe gaan hoera vir die mensdom”.
Please.

Dit rig juis ‘n appèl tot ons, as mense, om nou meer as ooit tevore te dink. Te dink wat ons doen met ons mense; met ons naaste; met ons families; met mense wat ons nie ken nie; met ons wapens; met ons geld; met ons kennis; met ons hulpbronne; met ons natuur; met ons planeet; met die mensdom self.

Want die vraag, die “oop einde”, is: wat gaan hierdie einde wees? Wat gaan aan die einde van hierdie Wêreldoorlog gebeur? En hoeveel mense moet nog almal doodgaan voordat hierdie einde bereik kan word? En dan daarna moet ons weer van vooraf begin om sin aan ons bestaan te gee…

Om te doop of om twee keer te doop: is that the question??

Ek sit onlangs in ‘n geselskap saam met een van my vriende se ouers, sommer so in ‘n koffiewinkel sit ons almal en kuier. Die oom noem toe dat die graad 11’s in hul NG gemeente die betrokke Sondagoggend belydenis van geloof afgelê het en dat daar twee van die meisies is wat eers gedoop is voordat hulle dit gedoen het, omdat hulle nie gedoop was as babas nie. Hy spreek toe die wens uit dat hy hoop hulle besef wat die doop vir hulle beteken, so voor die aflê van hul belydenis, want dit het vir hom soveel beteken toe hy homself laat herdoop het…

Ek gaan netnou terugkom hiernatoe. Ek wil net eers noem dat, soos die geselskap aangegaan het, hy vreeslik baie gepraat het oor sy werk en die aard daarvan en hoe dom die swart boys by die werk is en hoe daar eintlik nie ‘n toekoms vir jong wit mense in Suid-Afrika is nie, want “Mbeki en die hele ANC sal nie rus voordat daar nie meer een enkele witmens in die land oor is nie.”

Sjoe. Vir iemand wat sy godsdiens so ernstig opneem dat hy homself laat herdoop het, is dit glad nie ‘n rassistiese uitkyk op die land en sy situasie nie, of hoe?

Ek wil eerstens oor die doop-ding praat. Die doop is nie iets wat JY doen nie, dis iets wat GOD aan jou/met jou doen. Ek het tydens die gesprek besef hoe belangrik is die sakramente nou eintlik vir my, en dan ook die regte toepassing daarvan. Jy kan dit nie sommer manipuleer sodat jy nou die een of ander monumentale geestelike ervaring kan hê nie. Komende van my is dit seker nogal funny, want ek is seker een van die grootste voorstanders van die saak dat jou Godsdiens ‘n belewenis moet wees, ‘n interaksie, ‘n ervaring. En ja, dit geld vir die sakramente ook – die nagmaal is by uitstek vir my ‘n geestelike belewenis en die doop ook. Maar dit is nie ‘n tool wat jy gebruik om die een of ander gevoel te veroorsaak nie!!!

Ek val terug op die default-gereformeerde posisie oor die doop (hallo, ek is ‘n Calvinis, hoe dan anders?). Ek haal aan uit drie bronne:
1. So Glo Ons: ‘n Eietydse Geloofsverantwoording van die Nederduitse Gereformeerde Kerk (1998, Algemene Sinode van die NG Kerk)
2. Nederlandse Geloofsbelydenis (artikel 34)
3. Heidelbergse Kategismus (Sondag 26-27)
(Ja, ek weet julle het gedink ek weet nie wat daarin aangaan nie! Vang ek julle nou vir ‘n sucker…)

So Glo Ons sê: “Die doop is ‘n teken van God se genadeverbond, waardeur Hy sy beloftes aan die gelowiges en hulle kinders bevestig. Dit is nie ‘n teken van die méns se gehoorsaamheid of geloofsbeslissing nie, maar van die genade van God aan ‘n mens. In die Ou-Testamentiese bedeling was die besnydenis die teken van die genadeverbond. In die Nuwe Testamentiese bedeling is die doop die teken van presies dieselfde genadeverbond.
Dit geld vir mense wat op ‘n volwasse leeftyd tot bekering kom en dan gedoop word sowel as kinders van gelowiges wat so gou moontlik na hulle geboorte gedoop word. Hulle word deur die doop in die kerk van die Here opgeneem. Die doop verkondig die afwassing van ons sondes deur die bloed van Christus en roep ons telkens op om dié waarheid in die geloof te aanvaar.
Die doop word net eenmaal aan iemand bedien. Dit geskied in die Naam van die Vader, Seun en Heilige Gees, en word met water deur ‘n bevoegde ampsdraer van die Christelike kerk bedien.”

Die Nederlandse Geloofsbelydenis, Artikel 34, sê (bietjie meer hectic): “Ons glo en bely dat Jesus Christus wat die einde van die wet is (Rom 10:4), deur sy bloed te stort ‘n einde gemaak het aan elke ander bloedvergieting wat ‘n mens tot versoening of voldoening van die sondes sou kan of wil aanwend. Hy het die besnydenis, wat met bloed gepaard gegaan het, afgeskaf en in die plek daarvan die skarament van die doop ingestel. Deur die doop word ons in die kerk van God opgeneem en van alle ongelowiges en vreemde godsdienste afgesonder om heeltemal sy eiendom te wees en sy merkteken en vaandel te dra…Ons glo daarom dat iemand wat tot die ewige lewe wil kom, slegs een maal gedoop moet word sonder om dit ooit te herhaal, want ons kan tog ook nie twee maal gebore word nie.

Hierdie doop is nie alleen nuttig solank die water op ons is en ons dit ontvang nie, maar ook vir ons hele lewe. Daarom verwerp ons die dwaling van die Wederdopers, wat nie tevrede is met die een doop wat hulle een maal ontvang het nie, en wat bowendien ook nog die doop van die gelowiges se kindertjies veroordeel. Ons glo daarenteen dat ons hulle behoort te doop en met die teken van die verbond te beseël, net soos die kindertjies in Israel kragtens dieselfde beloftes besny is as wat aan ons kinders gemaak is. En waarlik, Christus het sy bloed nie minder vir die reiniging van die gelowiges se kindertjies as vir die volwassenes vergiet nie…”

Die Heidelbergse Kategismus, Sondag 26-27, vra in Vraag 70: “Wat beteken dit om met die bloed en Gees van Christus gewas te wees? Antwoord: Dit beteken om van God vergewing van sonde uit genade te ontvang ter wille van die bloed van Christus wat Hy in sy offer aan die kruis vir ons gestort het (a). Verder, om deur die Heilige Gees vernuwe en as lede van Christus geheilig te wees sodat ons die sonde hoe langer hoe meer afsterwe en godvresend en onbesproke lewe (b).
(a) Heb 12:24; 1 Pet 1:2; Op 1:5; 7:14; Sag 13:1; Eseg 36:25. (b) Joh 1:33; 3:5; 1 Kor 6:11; 12:13; Rom 6:4; Kol 2:12.” Gaan lees asseblief die ander vrae wat daarop betrekking het!

So, eenvoudig soos dit: dis nie ons keuse nie, maar God s’n wat Hy uit genade aan ons doen. Dit maak dit nie minder van ‘n belewenis nie, allermins, maar dis ‘n belewenis wat eens en vir altyd geld. Jy kan jouself dus net laat “herdoop” as dit nie met water was nie, of dit was nie ‘n bevoegde ampsdraer van die Christelike kerk nie, of dit was nie in die Naam van die Vader, Seun en Gees nie (vgl. So Glo Ons).

Om dit eenvoudig te verduidelik: wanneer jy gebore is, word jy by Binnelandse Sake geregistreer. Jy, as baba, doen dit beslis nie self nie – dit word vir jou gedoen. Maar wanneer jy 16 is, doen jy self aansoek vir jou ID-boekie. Dit doen jy self. Jy gaan herregistreer ook nie as jy aansoek doen vir jou ID nie. Jy is mos reeds geregistreer!
Die doop word ook vir jou gedoen, terwyl jy self op die ou end belydenis aflegging doen van jou geloof.

Goed en wel, jy hoef nie met my saam te stem nie, dis jou keuse en dis fine. Maar dan moet dit vir jou iets begin beteken. Moenie vir my kom vertel jy is weer gedoop en jou lewe het presies dieselfde gebly as voorheen nie! As jou uitkyke op die lewe, jou houding teenoor jou wit-naaste, jou bruin-naaste, jou swart-naaste en teenoor jou natuur-naaste nie radikaal verander (lees: verbeter!) word daardeur nie, kon jy netsowel in ‘n modderplassie gespring het. Selfde effek – boggerôl. Jy word net vuil.

In A Walk To Remember sê die hoofrol outjie dat sy verhouding met die chick wat aan leukemie gesterf het, sy lewe verander het (hy was ‘n rowwe jack asshole, en later word hy nou natuurlik ‘n good guy). Ons verhouding met Jesus moet op dieselfde wyse ons lewe verander. Ons kan nie sê dat ons deur al hierdie awesome belewenisse gegaan het en dan onge-phase in die buitewêreld aangaan asof niks verander het nie. David Bosch skryf nogal baie oor die ding dat ons godsdiens net so ‘n klein private storietjie geword het en dit die rede is hoekom dit geen impak in die buitewêreld het nie. As Christen is my en jou taak hoofsaaklik om te getuig van Jesus deur die lewe van die mense rondom ons te verbeter. Vra jouself die vraag af as dinge by die werk of die huis of waarookal crap is: wat dra ek by om dit te versleg? Wat dra ek by om dit te verbeter?

As ons vir God vra om ons te verander, moet ons bereid wees om die verandering te kan vat. Dit laat my dink aan ‘n ou sê-ding: Be careful what you wish for – you might just get it! En dan moet jy bereid wees om die pad met al sy konsekwensies te stap.

Hoe red ons mense?

Hoe red ons mense?

Ons gee vir hulle kos.

To ek in my eerste jaar betrokke was by die steel van ‘n Flight Centre-mannetjie en ek my tannie moes gaan vra om vir my geld te leen om my skuld af te betaal (lang storie, sal dit nog een of ander tyd post) was die eerste ding wat sy gedoen het (nadat sy my goed uitgetrap het) om vir my kos te gee.

Operasie Honger/Operation Hunger is ‘n saak wat die moeite werd is om te ondersteun. Ek soek meer inligting oor hulle.

Meals on Wheels en sopkombuise doen wonderlike werk onder mense wat minder bevoorreg is. Die verskillende Maatskaplike Dienste van SA is onvervangbaar om die minste te sê. Oor Kersfees, kan my ma en die CMD in KZN nie voorbly met die voorsiening van kospakkies aan hul kliënte en ander behoeftige mense nie.

Wat doen meeste van ons wanneer ons hartseer is? Ons eet. Enigiets.

In die evangelie van Johannes, nadat Petrus vir Jesus drie maal verloën het voor Sy kruisiging, sien ons die dissipels weer aan die heel einde van die evangelie besig om te doen wat hulle, op daardie stadium, die beste gedoen het: visvang. Maar hulle het gesukkel en die heel nag niks gevang nie en toe Jesus hulle sê om die nette aan die anderkant uit te gooi, vang hulle ‘n kleinhuisie vol vis.

Toe hulle terugkom op die strand, raai wat? Ironie in die proses om gemaak te word: daar kry hulle vir Jesus by ‘n vuur met ‘n vis wat reeds daarop braai…Nadat hulle geëet het, vra Jesus vir Petrus drie keer of hy Hom liefhet, herstel hom as apostel – en daardie man het op die ou end die hoeksteen van die kerk hier op aarde geword.

Kos is ‘n kritiese bestanddeel van verlossing/redding. Jy kan evangeliseer tot jy blou in die gesig is aan ‘n honger man, maar hy sal nie ‘n woord hoor totdat jy nie iets in sy maag gesit het nie. Ek weet ons kan nie geld gee vir elke bedelaar in die strate van Pretoria nie (ons sal almal bankrot raak!), maar wat van ons koop af en toe ‘n brood en gee stukke daarvan uit? Ons kan dit doen…

How do we save people?

How do we save people?

We feed them.

When I was involved in the stealing of a Flight Centre-mannikin in my first year and I had to go ask my aunt to lend me some money to pay the debt I had (long story, I’ll provide it someday), the first thing she did (after she scorned me) was to give me some food.

Operation Hunger is a worthy cause to support. I want more info on them.

Meals on Wheels and soup kitchens do awesome work amongst people that are less priviledged. The different Social Services of SA are indisposable to say the least. Over Christmas, my mother and the CMD in KZN can’t stay ahead of providing holiday hampers (of food) to their customers and other needy people.

What do most of us do when we are sad? We eat. Anything.

In the gospel of John, after Peter had denounced Jesus before His crucifixion thrice, we see the disciples at the very end of the gospel doing what they did best (at that time): catching fish. But they struggle and Jesus tells them to throw the nets on the other side of their boat, resulting in them catching a crapload of fish.

When they return to the shore, guess what? Irony in the making: there they find a fire with a fish roasting on it already… And after they have eaten, Jesus asks Peter the three questions, reinstating him as an apostle – and that man went on to be the cornerstone of the earthly church.

Food is a critical ingredient of redemption/salvation. You can evangelize like a machine to a hungry man, but he won’t hear a thing unless you put something in his stomach. I know we can’t give money to every beggar at every robot in Pretoria (we’ll all go bancrupt), but how about buying a loaf of bread once in a while and passing some of that out? That we can do…

The Feast (II); or: A Story about making Food

Wow. I didn’t think that post would attract that much attention! Thanx to everyone who read it, I hope it makes sense. To me it does, anyway. But on to more important things:

One of the things I like to do most, is to make food, especially with my friends. Wheteher it is a simple BBQ, or if we make biltong potjie, or whether it is a seafood stew – it becomes an event in itself. Eventually it is not about the end product at all, but about the process.

One of my best friends, Shaun, and I like it a lot to experiment. This past week or so in res we were kind of forced to do so, because our dining hall money is finished and therefore we are dependent on either take-aways or Pick ‘n Pay. One can only eat so much take aways, even if there is a lot to choose from, before you get tired of it. And it is expensive. That is why Pick ‘n Pay is a trouble-free option: you can buy some bread with salad, or small packets of veggies,or like we did the past week, tomato and cucumber and mix it in various ways with tuna and rice. Add some lettuce, chilli sauce and tomato sauce and voila! You have a winner. How did that chef on Ratatouille say? “Anyone can cook!” And we are bloody brilliant cooks.

When we have a BBQ, there is always something extra, like Braai Bread (we buy it or make it ourselves) or some corn on the cob or an old favourite, garlic bread. Man, that garlic goes down smoothly…

The biltongpotjie is an endeavour in itself, and no, I’m not giving out the recipe, but the people that have tasted it, know. Just ask the professors at the Theology-potjie competition, or the judges at Asterhof and Kollege’s Pot-and Pons- stall last month.

Making food is fun. Eating is nice. When you do all that together with people whose company you enjoy, it becomes a transcendent experience, almost a spiritual experience.

And the references are not that far fetched. Food and the community surrounding a dinner played an important role in the Evangelical tales of Jesus and His disciples.

In Luke 5 we read about the tax collector, Levi, that held a feast to honour Jesus, one of the occasions where the Pharisees started to moan that He wines and dines with sinners and tax collectors. There are frequent references to food, like in Luke 6 verse 1-5 and later in verse 20-26. When Jesus’ feet were anointed with the oil and the prostitute came and dried it with her hair, He was at dinner with a Pharisee.

Striking also is the multiplication of the bread, with the Matthew-versions that stand out for me. The first one takes place just after Jesus has heard about the death of His cousin, John the Baptist. Look what happens here: Jesus tries to get some alone time, but still the people decide to follow Him. He pities them and heal the sick among them. In the end He provides food to all the people, insomuch that there are baskets full left! (After that the whole walking on water with Peter takes place…)

I can also refer to the wedding in Cana, where Jesus turned the water into wine and, of course, to Zaccheus, another tax collector with whom Jesus dines. It is when Jesus are in community with these people, or rather when they are in community with Him, that their lives are changed.

And then the most important of all: the last supper with His disciples, that eventually becomes a prototype for us of true Christian community. When we eat, we share an experience with other people. We don’t just eat because our bodies need food, we also eat because we enjoy it. It is nice to have a good time with our friends and to make an event of the meal. I’m sure that Jesus intended it that way. Our communtiy around the table can become a metaphor of how we can experience community with Jesus: it is an event. Every meal differs and has different tastes and smells than the previous one. Sometimes it is the same as the one before and it doesn’t taste that nice, but actually it is all about the people we eat with.

Our relationship with Jesus is also new everyday, with different nice and less nice experiences. Sometimes it feels as if there is nothing special, as if things are just always the same, but we shouldn’t forget that it remains a “meal” together with Jesus. He is the One that meets us where we are and that never leaves. He feeds us, provide in our needs so abundant that there remain “baskets full” in the end. Even if we can’t see how it will happen right away.

Die Feesmaal (II); of: ‘n Storie oor eet en kosmaak

Sjoe. Ek het nie gedink daai post gaan soveel aftrek kry nie, maar thanx, almal wat dit gelees het! Ek hoop ek praat sense. Ek dink so anyway. Maar kom ons gaan aan na ander dinge:

KOSMAAK!!!!!

Een van die lekkerste dinge vir my is om kos te maak, veral saam met my vriende. Of ons nou net ‘n gewone braai hou, of ons biltongpotjie maak en of dit seekos-stew is – dit word ‘n event op sigself. Dit gaan later nie oor die eindproduk nie, maar oor die hele proses.

Ek en een van my beste vriende, Shaun, like dit vreeslik om te eksperimenteer. Hierdie laaste week of wat in die koshuis word ons ook genoodsaak om te eksperimenteer, want ons eetsaalgeld is op en daarom is ons óf van take-aways, óf van Pick ‘n Pay afhanklik. ‘n Mens kan ook net so lank take-aways eet, selfs al is daar baie om van te kies, voordat ‘n mens dik raak daarvoor. Daarom is Pick ‘n Pay ‘n gerieflike opsie: jy kan vir jou brood koop met slaai, of jy kan klein pakkies groente koop, of soos ons die laaste week gemaak het, tamatie en komkommer koop en dit op allerhande maniere met tuna en rys vermeng. Gooi bietjie chilli sous of tamatiesous by, en ‘n bietjie blaarslaai, en voila! Jy het ‘n wenner. Hoe het daai chef op Ratatouille gesê? “Anyone can cook!” En ons kook moer lekker.

As ons braai, is daar altyd iets ekstra by soos braaibroodjies (ons koop dit of maak dit self) of mielies of ‘n ou favourite, knoffelbrood. Ai, daai knoffel is darem maar lekker…
Die biltongpotjie is ‘n endeavour op sigself, en nee, ek gaan nie die resep weggee nie, maar die wat dit al geproe het, weet. Vra maar die proffies by die Teologie-potjie kompetisie, of die judges by Asterhof en Kollege se Pot-en Pons stalletjie laas maand.

Kosmaak is lekker. Eet is lekker. Wanneer jy dit alles saam met mense doen wie se geselskap jy geniet, word dit ‘n transendente ervaring, byna ‘n geestelike ervaring.

En die verwysing is beslis nie so vergesog nie. Kos en die gemeenskap rondom ‘n ete het in die Evangelie-vertellings van Jesus en sy volgelinge ‘n belangrike rol gespeel:

In Lukas 5 lees ons van die tollenaar, Levi, wat ‘n feesmaal gehou het ter ere van Jesus, een van die occasions waar die fariseërs reeds begin kla het dat Hy saam met sondaars en tollenaars eet en drink. Daar is ook kort-kort verwysings na kos, soos in Lukas 6 vers 1-5 en later in vers 20-26. Toe Jesus se voete met die nardus-olie gesalf is, was dit by ‘n ete saam ‘n Fariseër.

Treffend is ook die vermeerdering van die brood, met die Matteus-weergawes wat vir my uitstaan. Die eerste een vind plaas nadat Jesus gehoor het van sy kleinneef, Johannes die Doper, se dood. Kyk wat gebeur hier: Jesus probeer ‘n bietjie stil tyd kry, maar die mense volg Hom anyway. Hy kry hulle jammer en sien om na die siekes en voorsien op die ou end vir al die mense kos, so ongelooflik dat daar nog ekstra is ná die tyd. (Daarna vind die waterlopery saam Petrus plaas…)

Ek kan nog verwys na die troue in Kana, waar Jesus die water in wyn verander het, en natuurlik na ou Saggeüs, nog ‘n tollenaar by wie Jesus aan tafel gaan. Dis wanneer Jesus in gemeenskap met hierdie mense is, of eerder andersom: wanneer mense in gemeenskap met Jesus is, dat hulle lewens verander word.

En dan die belangrikste van alles: die laaste ete saam Sy dissipels, wat op die ou end vir ons ‘n prototipe van die ware Christelike gemeenskap word. Wanneer ons eet, deel ons ‘n ervaring met ander mense. Ons eet nie net omdat ons liggame kos nodig het nie, ons eet omdat dit lekker is. Dis lekker om saam met mense te kuier en van die ete ‘n event te maak. Ek is seker dat Jesus dit ook so bedoel het. Ons gemeenskap met mekaar om die tafel kan vir ons ‘n metafoor wees hoe ons ons gemeenskap met Jesus kan ervaar: dis ‘n event. Elke ete verskil en het ander smake en geure as die vorige een. Partykeer is dit dieselfde as die vorige keer en dit smaak nie so lekker nie, maar dit gaan eintlik oor die mense saam wie ons eet.

Ons verhouding met Jesus is ook elke dag nuut, met verskillende lekker en minder lekker ervarings. Partykeer voel dit asof daar niks spesiaals is nie, asof dinge maar net altyd dieselfde is, maar ons moet net nie vergeet nie dat dit steeds ‘n “ete” saam Jesus bly. Hy is die Een wat ons kom ontmoet waar ons is en nooit weer van ons af weggaan nie. Hy voed ons, voorsien in ons behoeftes só oorvloedig dat daar op die ou end “mandjies vol” oorbly. Selfs al kan ons nie sien hoe dit gaan gebeur nie.

Deon Maas se satanisme-artikel

Ek wou aanvanklik nie my energie op Deon Maas spandeer nie want ek het regtig beter dinge om met my tyd te doen, maar nou ja, by public demand, hier is dit nou:

Hy begin sy artikel (“Die Deon Maas Blad: 666 is net ‘n syfer”, Rapport, 4 November 2007) met ‘n verwysing na ‘n arrestasie in Pretoria-Noord op ‘n vrou wat klaarblyklik by satanisme betrokke is en vertel dan op pittige wyse hoe dit gebeur het en verwys na die satanistiese artikels waarop die polisie beslag gelê het: bloedbesmeerde Bybels, menshare, swart kerse, swart klere en en en.

Nou gaan hy voort om homself en sy gebruik van kerse en swart klere te verduidelik, asof almal nog in die denkraamwerk vasgevang is dat die kleur swart alles omvat wat boos is.

Hy noem dan dat satanisme ‘n godsdiens is en dat “ons Grondwet bepaal dat almal die vryheid het om die godsdiens van hul keuse te beoefen”. Fair enough, dankie tog vir godsdiensvryheid, maar dis wat jy doen terwyl jy jou godsdiens beoefen en of dit teen die wet is wat saak maak. Dieremishandeling, verkragting en seksuele mishandeling van minderjariges, moord en dwelmmisbruik is wel sake wat teen die wet is en wat jou met die gereg gaan laat bots. Sy afsluiting van die paragraaf is ok funny: “Satanisme maak steeds ‘n beter lamppaal-plakaat as Moslems, selfs al blaas hulle minder goed op en rig meer skade aan hulself aan as diegene rondom hulle.” Okay, dis waar – totdat jy betrokke raak. Die skade wat dan aan jou aangerig word, is onbeskryflik. By the way, die tannie van langsaan soek ook nog haar kat, Sokkies.

Maas verduidelik verder, baie oppervlakkig, hoekom hy nie ‘n groot aanhanger van “georganiseerde godsdiens” is nie, omdat “massa-opsweping” klaarblyklik nie sy ding is nie. Okay. Moet dan net nie kerk toe gaan nie – godsdiens bestaan immers nie NET uit bymekaarkomste nie. Maas weet dit skynbaar nie.

Hy sê ook hoekom hy nie aan satanisme deelneem nie – die dinge wat hulle doen is vir hom te veel moeite. (Go figure, hy is te lui om in die dag godsdiens te beoefen, vir wat sal hy dit in die nag doen?).

Dis al argument wat hy aanvoer téén dit. Hy maak dan ook die stelling dat satan nie noodwendig boosheid verteenwoordig nie en net maar ‘n ander filosofie is, waar jy net tot ‘n ander god bid. Wat ook debatteerbaar is.

Nou probeer hy, op ‘n baie ondeurdagte wyse, die argument aanvoer wat hy aan die einde van sy rubriek opsom (dat mens na ander moet luister en hul idees respekteer) deur na ‘n paar van die sogenaamde nege “gebooie” van satanisme te kyk.

En hier lê my groot probleem met Maas se artikel. Dit is darem die onwetenskaplikste, mees naïewe manier van ‘n onderwerp hanteer wat ek in ‘n laaaaaaang tyd gesien het! Maas is veronderstel om ‘n intelligente mens te wees, wat “ander se idees respekteer sonder om noodwendig daarmee saam te stem”. Nou hanteer hy ‘n paar idees wat skynbaar in satanisme gepropageer word (maar wat ook nou nie juis missing is in enige ander godsdiens nie, for that matter) asof dit hul oorsprong in die satanisme gehad het en dat ons eintlik vir hulle daarvoor moet dankie sê. Ek wonder of Maas weet van die Verligting, die modernisme en die post-modernisme – hulle het darem maar ‘n BAIE groot invloed gehad op hierdie sogenaamde 9 gebooie wat aan ons voorgehou word!

Maar goed, veronderstel ons gee hom die voordeel van die twyfel. Kom ons kyk na die dinge wat hy uitlig:
1. Dwaasheid: “kyk na die storie agter die storie, moenie alles met ‘n paplepel opeet nie”. Juis! Dit wil nie vir my voorkom of hy dit met satanisme gedoen het of met enige van die godsdienste/kerkinstansies (wat hy geensins onderskei nie!) wat hy later kap nie. Daar is beslis net op die oppervlak na dinge gekyk. Die storie agter die storie by satanisme is nogals grim, om dit lig te stel.
2. Pretensie: “moenie voorgee dat jy iets is wat jy nie is nie”. Goed en wel. Maar dis beslis nie ‘n idee wat Anton laVey of sy volgelinge uitgedink het nie. Dis ietsie uit die post-modernisme.
3. Solipsisme: “doen aan ander wat hulle aan jou gaan doen”. Dog eat dog world, huh? Die probleem lê egter dat Maas aanvaar dat “enige ander geloof” se siening is “draai die ander wang”. Die EINTLIKE Goue Reël wat deur alle godsdienste loop en in die algemene logika ook ‘n redelike sterk inslag gevind het, is: “Doen aan ander wat jy aan jouself gedoen wil hê.” Dit is dan dus die teenpool vir sy beskrywing van solipsisme. Maas verreken dit egter glad nie en val terug op iets wat hy een keer iewers gehoor het. Die “draai die ander wang”-gesprek in die Bybel het in die volksmond vreeslik vervlak en ons predikante en pastore sal ernstig moeite moet maak daarmee om vir mense te verduidelik wat dit werklik beteken. Dit het met baie meer as wangdraai te make. Ek het nie nou plek vir die eksegese nie, maar ons is mos nou al almal mooi groot genoeg om dit eintlik al te geweet het.
4. Selfbedrog: “moenie jouself aan jou eie neus rondlei nie”. Weer eens ‘n geleende begrip uit die modernisme, nie iets authentic satanisties nie.
5. Kudde-onderwerping: “moenie toelaat dat ander mense jou dwing om goed te doen wat jy nie wil doen nie”. Hallo logika! En hallo die Pastorale Briewe in die Nuwe Testament. Dit gaan keer op keer oor mense wat verlei word en aan ander se vals raad en leer toegee of daardeur deurmekaar gemaak word, waarteen die Bybel dan ‘n redelike sterk saak aanvoer, albeit met ‘n Christelike oogmerk, maar nogtans – dis nie asof die satanisme kopiereg op die idee (of enige van die bogenoemde) het nie. Maas sê ook “dit moedig vrye denke aan en ondersteun die strewe na opinies wat gebaseer is op kennis wat jy self inwin”. Hier het hy eintlik die Verligting, die Aufklärung, ontdek – nie satanisme nie.

En nou doen hy nog ‘n simpel ding: hy voer sy eie argument net halfpad. Het hy uit column-space uitgehardloop? Het die ander artikel op die blad oor die toekoms en Chinese te veel plek gevat, of wat? Want nou sê hy: “Ek is seker teen die tyd verstaan jy die punt wat ek wil maak”. Nee, Deon, ek verstaan nié. Wat IS die punt wat jy wil maak nou eintlik? Want sover klink dit net vir my na argumente hoekom satanisme in vandag se tydsgees hoort. Niks nuwe nuus nie, boet, alles geleende idees.

Hiervandaan toon Maas op ‘n uitstekende wyse dat hy glad nie die verskil tussen gelowe, godsdienste en kerkverbande verstaan nie. Ook val hy hier die foute wat hierdie gelowe/godsdienste/kerkverbande maak aan, in plaas daarvan om na húlle belydenisskrifte te kyk – die “reëls” van hierdie gelowe/godsdienste/kerkverbande. Hy probeer hier die appels van die satanisme met die peersap (nie eens die pere nie!) van die ander genoemde gelowe/godsdienste/kerkverbande te vergelyk en natuurlik duik hy in die hek.

Die Rooms Katolieke is wel teen die gebruik van kondome in ‘n era van VIGS, maar hulle is ook teen voorhuwelikse en onverantwoordelike seks.
Die Anglikane se eenheid mag dalk wel bedreig word, maar die feit dat hulle homoseksuele predikers aanvaar, is ‘n HUGE stap. Dit sê iets van die manier hoe hulle bereid is om met randfigure in die samelewing om te gaan. Meer as wat die satanisme kan sê – wanneer laas het jy ‘n satanistiese koeksisterverkoping of pannekoekstalletjie gesien ten bate van die hulpbehoewendes in Mamelodi of Danville? Ek vra net.

Al wat hy oor “ons eie susterkerke” (waarvan hy nie deel is nie) sê, is dat hulle sukkel om hulle voete in ‘n nuwe bedeling te vind. Okay, wie sukkel nié om hul voete in ‘n nuwe bedeling te vind nie? Ek wonder verder of Maas enige benul het van die kerkherenigingsproses in die familie van NG Kerke wat op die oomblik aan die gang is (vergeet net eers van die probleme, die feit is dat die proses loop). Dit getuig van ‘n grootse, verantwoordelike roepingsbewustheid en ‘n doelbewuste poging om wel hul “voete in ‘n nuwe bedeling te vind.” Die Hervormde Kerk se afgelope Kerkvergadering het ook weer eens bewys dat hulle ernstig is met ekumene. As jy nie weet wat die woord beteken nie, gaan soek dit op.

“Party van die Apostole (sic) weier om swart mense in die kerk te aanvaar.” Wie is die “Apostole”, Deon? Is die sogenaamde Ou Apostel-kerk? Is die die Apostoliese Geloofsending van Suid-Afrika (AGS)? Want, uhm, die swart gemeentes is al jarrre gelede by die AGS ingelyf. Of jy nou by die AGS in Mamelodi of by die AGS in Hatfield of Sunnyside is, jy is by ‘n AGS kerk. Daar is hulle die NG Kerkfamilie een voor en dien wel as inspirasie.

Hier hou Maas op en vergeet gerieflikheidshalwe van die Grieks-Ortodokse kerk (die 3e stroom in die Christelike Kerk, naas die Rooms-Katolieke en Protestantisme) of selfs die Church of Jesus Christ of Latter-day Saints (die Mormone). Hoekom kap hy nie hulle nie? Ek meen, daar is sekerlik ook iets wat hulle verkeerd doen. Of hoe, Deon? Sense the sarcasm…

Die algemene opmerkings wat hy maak rondom die “Christelike kerke” is eweneens slegs oppervlakkige observasies. Die stelling dat die “duiwel die kerk in besigheid hou” laat mens net ‘n mens se kop skud. Ai ai ai. Die kerk is in “besigheid” omdat daar MENSE is, nie omdat daar ‘n duiwel of demone of ‘n Kersvader is nie. Mense en hul lief en leed hou die kerk in “besigheid”. In fact, as dit nie vir Christendom was nie, het satanisme nie regtig bestaansreg gehad nie. (Dis dus eintlik die kerk wat die duiwel in besigheid hou…)

Sure, tieners is hardkoppig en woed heerlik voort in die storm-en-drang fase van hul lewens, maar ek moet nog die tiener ontmoet wat by satanisme ‘n draai gemaak het, daar uit is en teruggekeer het na die Christelike geloof toe en sê dat dit lekkerder was toe hy/sy ‘n satanis was. Gaan kyk na die tieners wat wél ingeskakel is by een of ander vorm van kerkjeugaksie. Hulle bots ook met hul ouers, maar hulle het ‘n ander uitlaatklep. En natuurlik is satanisme nie die enigste ander “aantreklike opsie” (hoe de hel, excuse the pun, is dit anyway aantreklik?) as jy nie meer sondagskool toe wil gaan nie. Maas behoort dit te weet.

Christelike kerke pas nie hulle “reëls” aan “in ‘n samelewing wat vorentoe beweeg” om hul lede te behou nie. Hulle pas wel hul maniere van doen aan en beweeg sáám met die samelewing vorentoe. Ja, kerke sukkel om jongmense te behou, maar daardie jongmense wat die kerk verlaat, kom wel een of ander tyd weer terug. Gaan kyk maar net wat gebeur met jong mense wat oorsee gaan werk, byvoorbeeld Londen. Hulle stroom na die kerke toe.

En as kerke belasting moes betaal het, sou hulle dalk meer werkbare planne gemaak het om hul persele te behou en as hulle dit dan tog sou verloor, sou hulle in skoolsale bymekaar kon kom – kerkwees gaan tog mos nie oor die byeenkoms op die Sondag nie (hoewel daar ongelukkig nog heeltemal te veel mense is wat so dink). Dalk sou kerke dan juis oorleef.

Propageer sy “rubriek” satanisme? Ek stem saam: nee, dit doen nie. As dít propaganda is, is dit in die eerste plek bitter swak propaganda. Dis wel ‘n swak nagevorsde, idiotiese stuk aandagsoekery en Maas kry presies reg wat hy wil hê: hy vergryp hom aan mense se godsdiens (iets waaraan hy in elk geval nie deel het nie) en gooi die vrye sê, wat hy homself oor alles en almal toegeëien het, rond en bont daaroor. Hy kry publisiteit en aandag en dis eintlik al waaroor hy omgee.

Ek voorspel dat Deon Maas dieselfde paadjie as South Park gaan loop: dit skok aanvanklik vreeslik, en gaan daarop uit om dit te doen, en niks of niemand word ontsien nie – maar later steur niemand hulle gewoon meer daaraan nie. Dit bly skokkend, dit hou aan om uit te tart, maar dit phase niemand meer regtig nie.

Hy claim dat “as ons wil hê ander mense moet ons punt insien en ons idees respekteer, moet ons hul punt insien en hul idees respekteer. Om iemand anders se idee te verstaan, beteken nie dat jy daarmee hoef saam te stem nie. Dit beteken dat jy luister na wat hulle sê en dan kan saamstem dat julle nie saamstem nie. Dit beteken dat jy leer wat in ander mense se koppe aangaan en hulle dieselfde vryhede toelaat wat jy verwag dat hulle aan jou moet gee.”

Nou ja, Deon, hoekom practise jy dan nie wat jy preach nie? Jy het halfhartig gekyk na ‘n paar idees wat volgens die strekking van die artikel (net) in satanisme voorkom en dan sommer so ligweg dit wat jy as die teenpool sien, op ‘n onwetenskaplike wyse gekritiseer. Die vryhede wat jy verwag die kerke of wieookal jou moet gee, gun jy hulle duidelik self nie. Of dalk doen jy, maar dis tog al te lekker om langs die kant te staan en vingers na almal rondom jou te wys asof hulle geen invloed op jou of jou wêreld het nie.

Op Maas se uiters verwronge, argaïese wêreldbeeld gaan ek nie nou eens ingaan nie. Ek vind dit wel uiters vreemd dat ‘n agnostic soos hy in die bestaan van die duiwel glo…
Verder hanteer hy gelowe/godsdienste/kerkverbande uiters naïef. Ek sal graag wil weet wanneer laas hy nou regtig ‘n kerk besoek het om uit te vind wat daar aangaan.

Ek self is nie aldag mal oor kerkpolitiek nie, inteendeel dit frustreer die hel (pun intended!) uit my uit. Maar ek is wel lief vir die kerk en die Christendom. Om op my vroeëre argument voort te borduur: wanneer laas het jy ‘n satanistiese kerkbasaar gesien waar die opbrengs ten bate van die werk van die gemeente gaan? Of ‘n liefdadigheidsprojek wat deur TUKS-studente aangepak word met satanisme as die hoof dryfveer? Of wie het al gehoor van die Satanistiese Maatskaplike Raad/Diens, wat na armes en weeskinders omsien en mense se sosiale probleme hanteer? Nie ek nie…

Dis dieselfde “georganiseerde” kerke wat wél hierdie dinge doen, Deon. Dít is die dinge wat vreedsame naasbestaan bevorder. “How do you change the world? One Act of Random Kindness (ARK) at a time…” Ek sien die satanisme het daai een onder die duim. Raait…

Nou’s ek moeg. Ek gaan nie weer my tyd en energie op hierdie stront mors nie. O, ja, laaste ding: hy is wel reg dat 666 net ‘n syfer is. Dis Keiser Nero s’n.

Evan Almighty and Acts of Random Kindness (ARK’s)

Okay, two posts in one day??? Enjoy it while it lasts!

I’m not giving a movie review, but let’s just talk a bit about the whole idea in the movie. Firstly I just wanna say that I did NOT want to see this film, being heavily disgusted by Jim Carrey (whom I share a birthday with) and BRUCE Almighty. Blasphemous crap, that one.

So when my friends told me that this is way different and better, I thought okay I’ll give it a try – and I was happily surprised.

It is the type of thing (maybe) I’d like to make someday. And the whole scope of the movie is not that far fetched: if the Biblical account of Noah was to happen today, how would people react? Mmmm… But they handled it nicely. Kudos to the producers!
It had the message that it’s about obedience even if things do not make sense and it sound ridiculous to the people around you. It is about holding God to His word.
It is about “changing the world with one Act of Random Kindness at a time”.
It’s NOT about doing the dance! 😉
Kidding.
It IS about dancing and enjoying life with God.

Cool, huh?

Reality…the future…cruise ship…Fritz Deelman…movies…Gospel…family

My mind has been all over the place lately, mainly about the future and stuff, what to do with my life, and so on and so on. You’d think that after almost six years of theology I would just like to jump in and finally get to work, but no, that is not the case.

Let me tell you how things are going to turn out:
I’m going to work on a cruise ship, after I completed my studies, for a year, year and a half. With the money I make there I will pay off all my study debt. Then I’m going to the States to obtain the necessary skills in drama and directing/producing films.

Eventually, I will have starred in the Fritz Deelman-movie series, based on the books by Leon Rousseau. I will have won an Oscar for Best Actor in a Leading Role. I will be the head of the company Movies That Matter, producing films which spread the Gospel in a striking, non-preachy yet approachable and meaningful, life-changing way. I will be married to a lovely wife and have 4 kids, two sons and two daughters. I will have a house in California and one in South Africa.

I love my family and they love me. We will have fun together and enjoy life, the life that God gave us to enjoy to the full.

This is not dreaming. This is reality.