2010 sover…

Okay, nuwe jaar, nuwe dinge…of nou nie heeltemal NUWE dinge soseer as wat dit ‘n change is van die OU dinge nie, maar darem ‘n nuwe klemverskuiwing.

WAT?

Hehe! Laat ek verduidelik: ek is nog steeds in Jeugbediening in ‘n lekker NG gemeente op ‘n Noord-Natalse plattelandse dorp waar ek met 3 skole se tieners (van ‘n verskeidenheid ouderdomme, rasse, taalgroepe, geslagte en ekonomiese aard) te doen het. Wat vanjaar ‘n bietjie anders is, is dat ek myself by Ope Rugby betrokke gekry het (I have my ways and means!) en sover is dit nogals ‘n uitdaging. Totale nuwe soort-van groep (hoewel daar baie van die ouens is wat my reeds ken, en party wat my baie goed ken) wie se vertroue jy moet wen en al daai goed.

Dit gaan nie vir jou weird wees as jy my nie ken nie, ek meen, wat is daar nou aan rugbyafrigting? Haha, baie, laat ek jou vertel (en jy moet half weet dat daar tussen my en die een afrigter ‘n redelike stukkie persoonlike geskiedenis is). My swaer het gelukkig vinnig se hulp aangebied, hy is nogals ‘n expert. Laat ek net duidelik maak: ek rig nog nie regtig af nie. Ek het die coaches sover gekry dat ons voor oefeninge ‘n kort inspirational stukkie doen en bid. Ek het dit oor die boeg gegooi van “ons doen dit anyway voor wedstryde, kan ons dit nie maar voor oefeninge ook doen nie?” en toe die een coach kom met ja, hy challenge die ouens om CSV toe te gaan (whatever!), was my backlash ja maar kan ons nie maar die evangelie na hulle toe bring nie? 😉 ! So dis hoe dit gebeur het. Nou neem ek roll-call ook. Dis nou nie moerse verantwoordelikheid nie, maar hey, enigiets om tussen die mense rond te beweeg op grondvlak.

Dit gaan nog goed by die gym, hoewel ek op die oomblik sonder ‘n partner is omdat Wiam nie tydens die rugbyseisoen by gym gaan uitkom met skool en alles saam nie. So ek gaan partykeer op snaakse tye in die dag! Maar dit gaan nog goed. Ook daar kry ek kort-kort met nuwe mense te doen wat die lewe heel interessant maak.

Maar die hoogtepunt vir my, sover, op ‘n persoonlike vlak was Ds Pieter Badenhorst van Moreletapark se besoek aan ons gemeente die afgelope week om ‘n Toewydingsweek te kom hou, met die tema hoop en vergifnis. Sy preke was goed, regtig goed, maar die hoogtepunt kom uit ‘n gesprek wat ons twee gehad het Donderdagoggend. ons het net gesels en ek het gedeel oor my droom vir ‘n fliekbediening en dramas en al daai (as jy nie weet nie, lees ouer entries van my blog). Hy was so opgewonde daaroor! Eventually is hy hier weg met ‘n copy van STIL, die JOB-produksie wat ek en Annelie en Sunette in 2008 gedoen het. Die enigste ekstra copy wat ek gehad het, maar nou ja! Hehe. Anyway, hy wil my oplink met Jacques Gombault-hulle, wat ook blykbaar sulke goed doen. Nou, ek weet so ‘n klein bietjie daarvan af DAT hulle met sulke goed besig is, maar WAT hulle presies doen is ek nie seker nie. Dit sal cool wees om met iemand opgelink te word wat in die industry is en al klaar contacts het (“contacts” beteken hierso “mense wat toegang het tot filmtoerusting en skills oor hoe om so iets aan te pak en wat weet waar om geld daarvoor te kry”.)

So dit was net vir my bevestiging dat ek iewerster op die regte pad is. Die Jeugbediening-goeters op die oomblik sien ek as ‘n leerskool, waar ek laasjaar op die verhoog met hulle te doene kon kry en vanjaar op die sportveld. Ek leer hoe vandag se tieners op grondvlak leef, hoe hulle dink, waaroor hulle droom en waaroor hulle gal braak. Nou wat het ek al geleer? Wel, the more things change, the more they stay the same, vir een. Aan die ander kant…dis ‘n tegnologiese galaxy weg van waar ek was 10 jaar gelede. Die meeste wat ons toe op ‘n selfoon kon doen, was Snake speel en Please Call Me’s stuur. Nou…die Internet is letterlik aan jou vingerpunte. Voor- en nadele…

Daarom, my raad is: moenie gaan vir die gimmick nie. Hulle kan baie beter kry binne sekondes as wat jy op ‘n slide show kan gooi. Gaan vir die verhoudings. Ja, dit vat langer en verg meer tyd en loop ‘n groter risiko tot seerkry, maar dis soveel keer meer die moeite werd. Tieners soek genuineness, hulle weet waar om entertainment te kry. Jy gaan hulle waarskynlik nooit regtig van die rook-drank-vloek-ding af wegkry nie, so hou op om jou tyd met dit te mors. Wys hulle eerder hoe lyk iemand wat compassion het met die mense rondom hom, wat (om Ds Pieter se term te gebruik) bereid is om iemand anders raak te leef. Wys hulle hoe lyk iemand wat kan om vergifnis vra, no strings attached, en dit ook kan uitdeel, no strings attached. Wys hulle hoe lyk iemand wat sy walk walk en sy talk talk (en vir homself kan lag as hy sy naam per ongeluk met ‘n plank slaan!). Wys hulle hoe lyk iemand wat kans sien vir almal, maak nie saak hoe scruff hulle is nie.
Gaan kyk maar, Jesus het dieselfde gedoen…

Op die hond se stert (is daar baie vlooie) en JOB raak STIL

Jap, so maak ek toe ná 6 jaar uiteindelik klaar met my teologie-studies. Ek wil nou nie te diep raak so vroeg in die oggend oor dit nie, maar hel yeah, dis lekker om klaar te wees!! Om Enrique aan te haal: “It was good, it was bad, but it was real.” 😉
Wat cooler was as dit was die produksie wat ons die naweek op die planke gehad het, STIL, ‘n gemoderniseerde weergawe van die boek JOB. Die hoofkarakter is ‘n matriekmeisie wat dan deur haar ou afgesê word net voor die matriekafskeid, haar koshuisplek verloor en ook nie mediese keuring kry nie. Dan kom gee haar vriende vir haar “raad” wat haar net meer deurmekaar maak en op die ou end, wanneer sy vir God ervaar, raak sy rustig ten spyte van die onsekerhede van die lewe.
Mushy? ‘n Bietjie. Maar darem nie te veel nie. Te veel mush maak sulke goed soos trifle – baie deurmekaar! Die musiekverskeidenheid wat ons gebruik het was nogals wyd – Michael W Smith tot Straatligkinders tot Avril Lavigne tot Retief Burger tot Vangelis, to name but a few. Ook Vertikaal se song, STIL (wat na ‘n laaaaang gespook ons stuk se titel geword het!) en ons eindlied was.
Ligte, rookmasjien, strobes, sambrele, hoede, lappe, video clips, linte, poefkussings (beanbags)…daar was nie ‘n tekort aan props nie! En nou moet ek nog net die dvd bou – bietjie van ‘n challenge, want ons gaan twee verskillende aande se opnames moet integreer. Ek sien ook uit na die bonus disk, daar het baie snaakse goed vooraf gebeur!
Iewers deur die loop van Sondagaand se optrede was dit asof ek die “blue note” gehoor het – iewers het ons iets reg gedoen. Something just clicked en dit was goed! Die gehalte was regtig hoog en ek wens eintlik ons kon dit op ‘n groter verhoog met ‘n wyer speelvlak doen.
Nou kyk ek gisteraand na hoe daar vir ons gemeente se kategese kerskonsert voorberei word. Wat ‘n kontras! Eerstens is dit eintlik maar net die aankondiging van Jesus se geboorte aan Maria en die skaapwagters en die (3!) sterrekykers en Josef se weghardlooppoginkie en hulle aankoms in Bethlehem, met ‘n paar Kersliedjies uit die Liedboek tussen in. En natuurlik die verpligte mimiek op Jan De Wet se weergawe van “Hierdie Kind”. As jy dit ‘n mimiek kan noem, want oh my soul dit is bad. Dit is verskriklik bad! Op byna elke lettergreep word daar die een of ander direkte verbinde handbeweging gemaak, baie crappy ook! Ek het maar besluit om net niks te sê nie en myself uit dit uit te hou. Weet ook nie hoe die girl wat dit afrig al die hele jaar lank daaraan voorberei nie – daai sit ek en Annelie-hulle aanmekaar in ‘n week. Wil nie ons eie beuel blaas nie, maar ons het in 12 weke meer reggekry as wat hulle nou al van laas jaar af beplan! Hierdie Kersscript is ook totaal onverstaanbaar vir junior kategese kinders: “Maria het gewonder wat die begroeting kon beteken…dit wat in haar verwek is…ek het nog nooit omgang met ‘n man gehad nie…Wees gegroet, begenadigde…Josef wou haar nie in die skande laat kom nie…” Watter kinders (of volwasse lidmate! Scary, huh?) verstaan nog wat dit beteken? Of wat die sosio-historiese betekenis sou wees rondom Josef se situasie en al daai crap? Oh please.
Ja, ek weet, dit moet net mooi en oulik wees. Ja…in 1990! Want ja, in 2008 moet ons die Bybel vir ons kinders, jongmense, jong volwassenes, ouer volwassenes en bejaardes aantreklik en aanloklik maak, sodat hulle dit gaan wíl lees! Verbeeldingryke omgang met die teks…want dan word jy eintlik STIL voor die grootheid en almag van God en die wonder wat ons Sy Woord noem.